Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Τζίνα Φωτεινοπούλου: "Η συνεχόμενη αλλαγή «μάσκας» τεχνικά και υποκριτικά είναι ένα στοιχείο που προσωπικά με εξιτάρει"

Η σοπράνο Τζίνα Φωτεινοπούλου μας μιλάει για τη μουσική παράσταση "Φως στο Ανάμεσο" που συμμετέχει με τον Παναγιώτη Πετράκη στο Convento Del Arte και τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια!

-Φέτος θα είστε στη μουσική παράσταση "Φως στο ανάμεσο" μαζί με τον Παναγιώτη Πετράκη. Μιλήστε μου λίγο για την παράσταση. 

Η παράσταση είναι μουσικοθεατρική. Περιλαμβάνει τραγούδια της περιόδου που ονομάζουμε «μεσοπόλεμο», δηλαδή τραγούδια που «γεννήθηκαν» ανάμεσα στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τραγούδια που αγαπήθηκαν από σπουδαίες φωνές που ανέτειλαν τότε και που ήταν αυτές που τα έκαναν διαχρονικά εως σήμερα. Η παράσταση περιλαμβάνει επίσης κάποια κείμενα που λειτουργούν σαν «πυλώνες» πληροφορίας για την εξέλιξη της δράσης και την κατανόησή της από τους θεατές. Παρακολουθούμε ένα «ταξίδι» από τα καμπαρέ της κεντρικής Ευρώπης, στην Ιταλία έπειτα στη Λατινική και κεντρική Αμερική και τέλος στην Ελλάδα. Παράλληλα με τις μεταβάσεις από χώρα σε χώρα , παρακολουθούμε και το «ερωτικό ταξίδι» ενός άντρα και μιας γυναίκας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, από το πρώτο σκίρτημα μέχρι το φλογερό πάθος ή το αδιέξοδο και το χωρισμό ή την επανασύνδεση μετά τη ρήξη. Στο μουσικό αυτό ταξίδι μας συνοδεύουν δύο εξαιρετικοί συνάδελφοι μουσικοί, ο Γιώργος Δούσης στο πιάνο και ο Λευτέρης Γρίβας στο ακορντεόν. Η παράσταση επίσης είναι «χορογραφημένη» από την Κορίνα Κοκκαλη που επιμελείται την κίνησή μας.

-Γιατί επιλέξατε την περίοδο του Μεσοπολέμου και όχι κάποια άλλη εποχή?

Δεν επέλεξα το Μεσοπόλεμο ως προτιμητέα σε σχέση με άλλες εποχές. Το μουσικό υλικό του μεσοπολέμου είναι τόσο πλούσιο αλλά και τόσο ποικίλο που λειτουργεί από μόνο του ως πρόκληση για τον καλλιτέχνη. Δίνεται η δυνατότητα μέσα σ’ ένα δίωρο να παρουσιάσουμε τραγούδια με διαφορετικό μουσικό ύφος, οπότε τόσο η τεχνική όσο και τα εκφραστικά μέσα χρησιμοποιούνται αναλόγως. Η συνεχόμενη αλλαγή «μάσκας» τεχνικά και υποκριτικά είναι ένα στοιχείο που προσωπικά με εξιτάρει.  


-Αν μπορούσατε να μου περιγράψετε με 3 λέξεις την παράσταση ποιες θα επιλέγατε? 

Φως, σκιές, έρωτας.  
Το φως εμπεριέχει τα χρώματα. Χρωμάτισε η ιστορία, χρωμάτισε η ζωή. Όπου σκιά και φως. Δύο ζοφερές πραγματικότητες και ανάμεσά τους το φως. Ο έρωτας που εμπεριέχει και τα δύο, φως και σκοτάδι. Ο έρωτας ο λαμπρός, που φλογίζει, ο έρωτας ο σκοτεινός, ο βασανιστικός, που προκαλεί μαρτύρια. 


-Τι είναι αυτό που θα κάνει ξεχωριστές τις βραδιές σας και κατ' επέκτασιν τις δικές μας βραδιές? 

Το ξεχωριστό για μένα είναι ότι ερμηνεύω τραγούδια που υπεραγαπώ μαζί με ένα άξιο συνεργάτη τον Παναγιώτη Πετράκη που εκτιμώ βαθιά ως performer -ηθοποιό και τραγουδιστή. Η χημεία μας είναι μοναδική, κάτι που με κάνει να απολαμβάνω την καλλιτεχνική δράση κάθε λεπτό. Όσο για τον κόσμο, η παράσταση τέρπει και ωφελεί παράλληλα, μιας και οι θεατές της ψυχαγωγούνται, αλλά και λαμβάνουν πολλές πληροφορίες γύρω από τη συγκεκριμένη εποχή μέσα σ’ ένα ευχάριστο δίωρο καλλιτεχνικής έκφρασης.  


-Εκτός από το "Φως στο Ανάμεσο", ποια είναι τα μετέπειτα επαγγελματικά σας σχέδια?

Το Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2018 θα πρωταγωνιστήσω ως βασίλισσα στο έργο του Ερνστ Τοχ «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι» που θα παρουσιαστεί στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου και σε σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη. 
Στις 8/12 και 9/12 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα συμπράξω με την ορχήστρα Johann Strauss ensemble υπό τη διεύθυνση του Russell McGregor («Βιεννέζικοι χοροί στη Χριστουγεννιάτική Αθήνα») με τον τενόρο Δημήτρη Πακσόγλου και τους χορευτές της ανώτερης σχολής χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2019 θα πρωταγωνιστήσω ως Τέα στην όπερα "Έντα Γκάμπλερ" του Γιώργου Δούση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Χένρικ Ίψεν, που θα παρουσιαστεί στην εναλλακτική σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Τσελίκα και σε σκηνοθεσία Ράιας Τσακιρίδη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου